Historia Ginu

Pierwszy udokumentowany przepis na napój alkoholowy z jałowcem, produkowany dla przyjemności picia, a nie celów medycznych, znajdujący się w książce zamówionej przez zamożnego niderlandzkiego kupca.

Początek wojny pomiędzy Niderlandami, a ich suwerennym władcą Hiszpanią. Później znana jako wojna 80-letnia.

6000 flamandzkich protestantów ucieka do Londynu torując drogę dla boomu genevera/ginu który nastąpi później.

Rodzina Bols zakłada destylarnię, w której zaczyna produkować likiery i nalewki używając egzotycznych przypraw, stając się najstarszą dzisiaj funkcjonującą destylarnią.

Elżbieta I wysyła posiłki zbrojne dla Holandii.

W tym oto czasie powstaje określenie „Dutch Courage”.

Rząd Niderlandzki zakazuje destylacji alkoholu z owoców oraz zbóż ze względu na braki żywności, który trwa przez następne 112 lat.

Zostaje założona Dutch East Indies Company (VOC) stając się największą firmą na świecie, ustanawiając Holandię XVII-wieczną super potęgą.

Urodził się Franciscus Sylvius de la Boe, później profesor medycyny, który wielokrotnie wspominany jest jako „ojciec” i wynalazca genevera/ginu.

Okres znany jako wojna 30 letnia. Anglicy i Holendrzy ponownie walczą u swego boku przeciwko Hiszpanii i Świętemu Imperium Rzymskiemu.

Bols dodaje do swojego portfolio genever.

Słownik van Dale’a (holenderski odpowiednik słownika oksfordzkiego) pierwszy raz wspomina genever w odniesieniu do trunku.

Wilhelm III Orański (William of Orange) przybywa do Anglii obejmując tron i popularyzuje gin, a raczej jeszcze genever wśród Brytyjczyków. Obniżając podatki spowodował, że wódki jałowcowe były tańsze od piwa.

To początek mrocznych czasów ginu na Wyspach brytyjskich, a przede wszystkim w Londynie. Czas ten określa się jako Gin Craze.

Słowo „gin” po raz pierwszy pojawia się w słowniku oksfordzkim.

W życie weszła pierwsza z sześciu ustaw przeciwko produkcji i konsumpcji ginu tzw. The Gin Act.

Powstała słynna rycina autorstwa William’a Hogarth’a „Gin Lane” oraz ostatni, szósty Gin Act został uchwalony.

To czas powstawania i stabilizacji dużych zakładów produkcji giu jak np. w 1769 r. narodziny destylarni w Southwark założonej przez Alexandra Gordona.

Gin staje się ponownie tańszy niż piwo oraz nawet łatwiej dostępny niż kiedykolwiek wcześniej. Powstają tzw. Pałace Ginu, czyli miejsca gdzie gin był dostępny dla wszystkich niezależnie od klasy. To też czas kiedy rodzą się nowe style ginu jak Old Tom, a także jakość destylatów zdecydowanie poprawia się dzięki udoskonaleniu metod destylacji. Gin trafia z Europy do Stanów Zjednoczonych.

Ersmus Bond po raz pierwszy wprowadza na rynek markę toniku, a tuż po nim robi to Jean Jacob Schweppe.

Powstają słynne klasyczne koktajle gdzie gin gra główne skrzypce, m.in. Dry Martini, Aviation, Negroni, Singapore Sling, Hanky Panky.

Prohibicja w USA.

Harry Craddock wydaje „The Savoy Cocktail Book” zamieszczając 750 przepisów na koktajle, z czego ponad połowa zawiera gin w swojej recepturze.

Po czasie świetności gin traci swoją popularność na rzecz wódki, przez co część producentów przenosi swoje działalności do USA, jak np. Gilbey’s czy Booth’s.

Powstaje destylarnia Bombay Sapphire rewolucjonizując rynek ginu. W tym samym roku w Polsce, W Zielonej Górze rusza produkcja najpopularniejszego, po dzień dzisiejszy, polskiego ginu – Lubuski.

Powstaje blog GINspiracje.